sobota, 23 czerwca 2012

"Bale maturalne z piekła"- M. Cabot, K. Harrison, M. Jaffe, S. Meyer, L. Myracle

 

Patrzysz na okładkę "Balów maturalnych z piekła" i co myślisz? Brzydki kwiat o nieprzemyślanej kolorystyce. To jeszcze nic, najgorsze są nazwiska Stephenie Meyer oraz Meg Cabot, które świecą niczym neony i wołają: "Patrz, patrz, to MY!". Promowanie popularniejszych autorek to nie wina samych pisarek, ale wydawcy, więc można przymknąć na to oko. W końcu nie sądzi się książki po okładce, lecz po treści, nieprawdaż?

Lepiej od razu zaznaczę, że "dzieło" to czytałam dość dawno, bo ponad dwa lata temu, zatem nie pamiętam wszystkich szczegółów. Ważne jest jednak to, iż moje uczucia do tego zbioru opowiadań się nie zmieniły i są identyczne do tych, które miałam zaraz po zakończeniu tych krótkich historyjek. Dla ułatwienia oceny, każdą opinię o opowiadaniu wyraźnie oddzieliłam, aby nie było "masła maślanego".

"Piekło na ziemi"- Stephenie Meyer
 Czym jest piekło na ziemi podczas balu maturalnego? To zła demonica rozsiewająca nieszczęście. Sheba, bo tak nazywa się owa diablica, samym spacerkiem po sali wywołuje katastrofy. Są to same "mhroczne" rzeczy, takie jak: zniszczona sukienka, złamany obcas, czy rozerwany sznur pereł. Strach się bać, ale najstraszniejsze się dopiero zacznie, bo Sheba zamierza manipulować związkami! Tylko Gabriel o syndromie Harry'ego Potterr'a może ją powstrzymać. Co to będzie, co to będzie? Nuda wszędzie, czyli krótki poradnik, jak napisać gniota i zarobić.  Nie mam nic przeciwko opowiadaniom, ale to, czym obdarowała nas Meyerówna  przechodzi ludzkie pojęcie. Nie ma sensu zastanawiać się nawet nad wykreowanymi postaciami, bo są mdli i przewidywalni, więc nie będę opisywać ich charakteru. Ważniejsza jest akcja, a właściwie jej brak. Sheba tylko łazi i łazi z jednej sali do drugiej oraz głupio się uśmiecha. To samo dotyczy Gabriela, który gapi się tymi "przepięknymi oczętami". Jak by tego było mało to wypociny Stephenie dano już na samym początku, więc zastanawia mnie, czym się kierowano? Chyba popularnością, bo jakąś szczególną wartością to na pewno nie.

"Córka likwidatora"- Meg Cabot
Tandeta i badziewna akcja nadal obecna na parkiecie. Tym razem tytułowa bohaterka, Mary, poluje na wampiry. Niestety, nie-wampir Adam przez przypadek przeszkodzi jej razem ze swoim koleżką o mózgu wielkości orzeszka. I tutaj pusta treść oraz dialogi pozbawione błyskotliwości nie dają spokoju, atakują swą beznadziejnością. Czy naprawdę tak trudno napisać coś mądrego i interesującego? Meg Cabot nie popisała się i  zniechęciła mnie do swojej twórczości.

"Madison Avery i żniwiarz ciemności"- Kim Harrison
Akurat to opowiadanie nie jest na takim niskim poziomie jak poprzedniczki, nie było również aż tak nudne, ale... Zawsze jest jakieś "ale"! Jestem oburzona, że "Madison Avery i żniwiarz ciemności" jest rozpoczęciem do serii autorki. Nie byłoby to takie złe, jeśli pisarka dodałaby to opowiadanie do pierwszego tomu owego cyklu. Niestety, pani Harrison nie gra uczciwie i reklamuje się w zbiorze opowiadań u boku lepiej znanych autorek, nieładnie. Sama fabuła nie jest taka kiepska, jednak nic fenomenalnego. Osoby, które lubią historie, gdzie rolę główną gra kostucha mogą być zainteresowane, ale nie każdemu perypetie Avery przypadną do gustu.

"Bukiecik" Lauren Myracle
Wspominałam wcześniej o mózgu koleżki Adama. Okazuje się, że nie tylko on może "pochwalić się" swoim tokiem myślenia, także Frankie ma podobne zachowanie. Dziewczyna wraz z przyjaciółmi odwiedza wróżkę. Wróżby kobiety nie robią na niej żadnego wrażenia, lecz gdy wychodzi z domu nowo poznanej wieszczki zauważa bukiecik. Nie jest to jakiś zwyczajny bukiet, gdyż kilka wieków temu stworzyła go francuska wieśniaczka i nałożyła na niego klątwę. Nieustraszona nastolatka, mimo ostrzeżenia, postanawia wziąć bukiecik. Jej życzenia prowadzą do katastrofy, a ona sama zachowuje się jak przedszkolak. Pomimo tego, że autorka próbowała dodać trochę tajemniczości, nie udało jej się i nie oczarowała swoją historią.

"Superdziewczyny nie płaczą"- Michele Jaffe
Szczerze mówiąc, nie pamiętam dokładnie, o czym jest to opowiadanie, co już uważam za wadę. Jedno jest pewne- strasznie się wynudziłam podczas czytania. Wydaje mi się, że nie warto rozpisywać się nad kolejnym "opkiem". Wystarczy, że w poprzednich tworach wymieniłam wszystkie wady. "Superdziewczyny nie płaczą" nie są wyjątkowe i również zasługują na niską notę, bo nie znalazłam żadnego plusa, który ostatecznie przekonałby do powtórnej lektury.

"Bale maturalne z piekła" to książka potrzebna w domowej biblioteczce tak, jak piaskownica na Saharze. To (nie)zwykły gniot bez jakiegokolwiek przekazu, czy też akcji, o papierowych postaciach nie wspominając. Absolutnie nie polecam, po prostu szkoda czasu. Pewnie nikt nie jest zaskoczony, że cały zbiór oceniam na 1/10.

34 komentarze:

  1. Hahahaha, uśmiałam się jak dziki mustang, czytając tę recenzję! Zdrowa dawka ironii jak widać jeszcze nikomu nie zaszkodziła. Kiedyś chciałam wypożyczyć to z biblioteki, ale teraz już wiem, że prędzej napiję się tranu! :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tran nie jest wcale taki zły, jeżeli zatka się nos i w ekspresowym tempie połknie substancję. ;D

      Usuń
  2. BalÓW maturalnych ;) Tyle w kwestii czepialstwa.
    Meg Cabot czytałam kiedy byłam młodsza i chociaż nie jest to pisanina najwyższych lotów, to do tandety jej daleko. Mam do tej autorki ogromny sentyment i widok jej nazwiska obok Mayer zwyczajnie boli -.-"
    Samej książki nie tknę nawet kijem, nie przepadam za zbiorami opowiadań, tym bardziej jeśli motywem przewodnim są bale a zbiór promowany jest wiadomym nazwiskiem. Także dziękuję, postoję ;)
    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Już poprawione, dziękuję za zwrócenie uwagi. ;)

      Usuń
  3. Nie lubię opowiadań, ale mam sentyment do Meg Cabot, więc kiedyś.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Polecam "Porzuconych" autorstwa Meg, jeśli jeszcze nie przeczytałaś.

      Usuń
    2. Ja czytałam i się pytam, gdzie jest kontynuacja?! No ile można czekać. :(

      Usuń
  4. "książka potrzebna w domowej biblioteczce tak, jak piaskownica na Saharze." Dodaję cytat do ulubionych. xD
    Na pewno nie sięgnę!

    OdpowiedzUsuń
  5. No lepiej bym tego nie ujęła :D

    OdpowiedzUsuń
  6. Nazwisko Meyer automatycznie mnie odrzuca:P

    OdpowiedzUsuń
  7. Książki nawet nie zamierzałam przeczytać - jak widzę dobrze :D

    OdpowiedzUsuń
  8. saga "zmierzch" bardzo mi się podobała i po jej skończeniu automatycznie dodałam na listę do przeczytania wszystkie jej "dzieła" :) ta książeczka również się na niej znalazła, jednak już po przeczytaniu "Drugie życie Bree Tanner" usunęłam wszystko inne tej pani, co pojawiło się na rynku po Zmierzchu... i widzę, że dobrze zrobiłam :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Jakoś nie ciągnie mnie do żadnej książki z tejże serii.

    OdpowiedzUsuń
  10. Świetna i bezkompromisowa recenzja. Bardzo cenię sobie ludzi, którzy nie zachłysnęli się modom na wampiry i inne takie, bezmyślnie hołdując każdej książce, utrzymanej w tej konwencji.

    A jeśli na odtrutkę mogę polecić jakiś inny zbiór opowiadań to polecam albo "Opowieści z dalekiego południa" chilijskiego pisarza Francisco Coloane (wspaniałe opisy dzikiej przyrody oraz wplątanego w nią człowieka), czy "Opowiadania 1960 - 1965" Sławomira Mrożka (masa satyry, groteski oraz absurdu).

    OdpowiedzUsuń
  11. a zatem daruję sobie lekturę, zresztą nawet nie miałam jej w moich planach :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Mam wszystkie tomy z tej serii, ale jak coraz częściej czytam negatywne recenzje to co raz bardziej boję się sięgnąć.

    OdpowiedzUsuń
  13. Mam to w ebooku, ale na szczęście mam jeszcze mnóstwo innych książek.

    OdpowiedzUsuń
  14. Wydaje mi się, że spotkałam się jedynie z samymi negatywnymi opiniami na temat tej książki. Z tego względu - nie przeczytam.

    OdpowiedzUsuń
  15. Zamierzałam ją kupić... Ale mam farta :3 Dzięki za ostrzeżenie!
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  16. Nie przepadam ni za Meyer ani za Cabot, więc nie sięgnę. Tym bardzo, że nie jest to pierwsza niepochlebna opinia o tej książce, jaką przeczytałam :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Zbiory zazwyczaj są nudne i nikomu do szczęścia niepotrzebne. Sama dawniej przeczytałam tę książkę, ale czytają Twoją recenzję przyznam się bez bicia, że pozapominałam większosć tych krótkich opowiadań.

    OdpowiedzUsuń
  18. Książka jest faktycznie bardzo słaba. Jednak opowiadanie Madison Avery i żniwiarz ciemności" spodobało mi się do tego tego stopnia, że w ciemno kupiłam książki Kim Harrison, które nawiasem mówiąc nie są tak ciekawe, jak opowiadanie.

    OdpowiedzUsuń
  19. Książka to jedna wielka porażka i aż żałuję na nią wydanych pieniędzy. Może zorganizuję jakiś konkurs, z książką w roli prezentu dla wygranej osoby. Zdecydowanie zgadzam się z twoją recenzją.

    OdpowiedzUsuń
  20. Moja siostra też zmarnowała pieniądze na tę książkę. Podzielam twoją opinię.
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  21. z Madison mi się nawet podobało i to od Meyer, ale reszta średnia...

    OdpowiedzUsuń
  22. Uuu, okładka okropna, a treść jeszcze gorsza. Będę się od niej trzymać z daleka.

    OdpowiedzUsuń
  23. O nie, nie. Czytałam dwie części z tej serii i powiedziałam: nigdy więcej.

    Pozdrawiam! :)

    OdpowiedzUsuń
  24. Hahah, czytałam, ale nawet nie całą xd nie warto , masz rację :D

    OdpowiedzUsuń
  25. Może kiedyś, choć nie sądzę i Cabot i Meyer staram się unikać.

    OdpowiedzUsuń
  26. A ja czytałam tylko to o Madison, żeby lepiej ogarnąć pierwszy tom serii o niej. I raczej nie sięgnę po resztę.

    OdpowiedzUsuń
  27. Czego się spodziewać po takich opowiadaniach? Raczej nie będę tego czytała, chyba że będę chciała zniszczyć swoją psychikę :)

    OdpowiedzUsuń
  28. Mam tę pozycję już dawno za sobą i jest naprawdę kiepska. Żałowałam czasu spędzonego nad tą książką.

    OdpowiedzUsuń